2017

Het is een veelbewogen jaar geweest.
Ik ben gewoon moeder geworden. Hoe bizar is dat?
Ondanks dat ik een tienermoeder ben, voelt dat niet zo.
Als je je verantwoordlijkheid goed neemt vindt ik niet dat er een leeftijd gebonden zit aan het moederschap.

Amy is wel echt een zoet kind.
Ze is nu haar eigen wil aan het creëren en soms is dat moeilijk maar ook heel leuk.
Verder heb ik echt niks te klagen.
Ze slaapt heel goed en het is nog steeds een klein vreetzakkie.
Ze vindt echt alles lekker.
Amy wordt ook flink verwend door opa en oma. Maar daar zijn ze ook voor :)
Toch mis ik dat kleine lieve baby'tje wel.
Soms zo erg dat ik wel is zeg dat het alweer begint te kriebelen.
Een broertje of zusje voor Amy zou toch geweldig zijn?
Tussen mij en mijn zusje zit 7 jaar verschil en dat vindt ik veel te groot.
Maaaar, don't worries. Ik blijf verstandig hoor.
Volgend jaar eerst een eigen huisje en dan zien we wel weer verder.

Na een jaar medicijnen, psychiaters en dipjes gaat het nu beter met me.
Ik ben zelfstandig gestopt met de anti-depressiva. De dipjes zijn een stuk minder en ik hoop begin 2018 het hoofdstuk psychiater af te sluiten.

Het afgelopen jaar heb ik echt geleerd dat je er helemaal alleen voor staat.
Op mijn moeder en Jessica na heeft iedereen mij laten vallen.
Ja, mensen zeggen er voor je te zullen zijn. Maar uiteindelijk hoor of zie je niemand.
Daarom heb ik een muur om me heen gebouwd die niet snel te doorbreken is. En zelf vind ik dat ook niet leuk. Vooral niet wanneer je je voor iemand open wil stellen.
Ik probeer er aan te werken maar dat is niet zo makkelijk.

Maar goed, bloggen is voor mij een uitlaat klep.
En dan ben ik ook blij om te zien dat mijn blogs goed gelezen worden.
De blog over VoorZorg is maar liefst 745 keer gelezen!
VoorZorg < voor degene die hem nog niet heeft gelezen.

Jessica blijft nog gezellig een jaartje bij ons.
Niet omdat het nodig of moet maar omdat ik dat fijn vindt.

2018, je bent welkom.

¥ Happy New Year ¥