Ongelooflijk.
Amy is morgen alweer 3 maanden oud. Ze kan zich al omrollen en is echt een lachebekkie. Ze vindt het het leukst als je op ze hardst lekker vals tegen haar zingt.
Ik kan het gewoon niet geloven als ik me weer bedenk, dat ik een jaar geleden er alles aan had gedaan om met school te stoppen, je mij daarna dag en nacht kon vinden in de kroeg en ik het liefst de hele dag wodka-fanta dronk. Ik ging met de verkeerde mensen om en zorgde super slecht voor mezelf.
Mijn moeder was er kapot van dat ik zo slecht leefde en ze me eigenlijk een soort van kwijt was.
Op dat moment begreep ik er niks van. "Laat me gewoon met rust en laat me gewoon zelf op me bek gaan." Zei ik altijd.. Nou, dat op me bek gaan is me goed gelukt maar of ik er spijt van heb? Nee, zeker niet.
Als ik aan Amy denk, zou ik haar absoluut niet op haar 17e in een Amsterdams "Marokkanen café" laten werken. Tss, no way! Ik zou haar aan der haren weer naar buiten trekken en een hartig woordje met haar spreken. Als ze het nacht leven wil leren kennen, doen we dat samen en niet op die manier.. Ja, nu begrijp ik mijn moeder heel goed! (Tot nu toe is de regel dat ze tot haar 30e niet zonder mij buiten komt en ik haar uit-huwelijk. Grapje natuurlijk maar het liefst was het echt zo.)
Gelukkig ging de knop gelijk om toen ik er achter kwam dat ik zwanger was.
De vraag of Amy haar vader nog in beeld is, ben ik een beetje zat. Zelfs onbekende vragen dat. Ik vindt dat dus echt brutaal en dat gaat ze in principe helemaal niks aan.
Bij deze dus een kleine uitleg en daar laat ik het ook bij.
Tijdens mijn zwangerschap heb ik het contact met meneer verbroken. En niet zonder reden. Meneer vond in drugs dealen en (veel) nuttigen, belangrijker dan zijn verantwoordelijkheid te nemen voor zijn kind. Goede keus bleek uiteindelijk. Want buiten dat hij 2 jaar voorwaardelijk en een taakstraf had gekregen, heeft hij ook 3 maanden met een enkelband om moeten lopen.
Toen Amy was geboren heb ik hem een kans gegeven om haar te zien. Maar op de afspraak kwam meneer al een uur te laat. Hij had ook geen cent voor haar over en toen het niet maar zijn zin ging, kwamen de dreigementen weer.
Hij brengt totaal geen toevoeging voor Amy en is alleen maar stress voor mij. Op zulke mensen kun je niet bouwen. Ik vindt dat ik een goede/verstandige keus heb gemaakt en nu is er weer de gewone rust in huis.
Ik geef Amy alles wat ze nodig heeft en meer. Denk niet alleen aan spullen maar ook de nodige rust, reinheid en regelmaat.
Ze verdient dat.
~ 11 april 2017
Zon onverwachte zwangerschap komt niet altijd gelegen, ik denk dat het voor jou precies op het goede tijdstip is gekomen. Amy maakt jou van een moeilijke puber tot een zorgzame verantwoordelijke volwassene, het was vast geen makkelijke maar voor jou zeker de goede keus om voor je kindje te kiezen. Je geeft Amy een stabiele thuisbasis en dat doe je heel goed, mede dankzij Henk en Ilona natuurlijk kun je haar alles bieden wat ze nodig heeft en maak je haar tot een spontane zelfverzekerde jong vrouw ! Net als haar moeder !
BeantwoordenVerwijderen